روایت جامعی از زوایای پنهان اتفاقات تلخ آن روز و پیشنهاد راهکارهای اصلاحی در گفتگو با دکتر علویان

به گزارش روابط عمومی نظام پزشکی تهران بزرگ، بازخوانی ماجرای چهارشنبه 4 ابان 1401 در نظام پزشکی تهران نیازمند نگاهی جامع به ماجراهای روز قبل و در نهایت رخداد تاسف‌برانگیزی است که اگر با درایت و هماهنگی بیشتر با آن برخورد می‌شد این اندازه به شان جامعه سلامت آسیب وارد نمی‌کرد. روایت زیر حاصل مصاحبه اختصاصی با دکتر سیدموید علویان است:
رئیس نظام پزشکی تهران بزرگ ابتدا بر اساس شرایط خاص زمانی و ویژگی‌های مکانی پایتخت و نیز اتفاقاتی که این روزها در سراسر کشور شاهد آن هستیم تلاش کرد با رویکرد اقناعی و ارائه استدلالهای خود همکاران عزیز و اعضای صنف را قانع سازد از گردهمایی روز چهارشنبه 4 آبان ماه صرف‌نظر کنند (خبر روز 3 آبان 1401).
در پی این تقاضای دکتر سید موید علویان از اعضای نظام پزشکی تهران برای موکول کردن تجمع روز چهارشنبه به زمانی مناسب‌تر بسیاری از کسانی که از قبل قصد حضور در این برنامه را اعلام کرده بودند، با ایشان همراه شده و از این دیدگاه که با هدف حفظ سلامت و حرمت جامعه پزشکی مطرح شده بود، استقبال کردند. لیکن از آنجا که در یک جامعه مدنی هر فردی حق اظهارنظر خود را دارد و طبعاً رئیس نظام پزشکی تهران یا هیچ فرد دیگری مجاز نیست این حق مسلم افراد را نادیده بگیرد، دیدگاه‌های متفاوتی هم وجود داشت. اهمیت این امر زمانی بیشتر می‌شود که توجه کنیم هیات مدیره نظام پزشکی اساساً فقط نمایندگی اعضای خانواده نظام پزشکی تهران را در خانه این گروه بزرگ از خادمان سلامت به عهده دارد. پس وظیفه این مجموعه فراهم آوردن شرایطی مناسب برای اظهارنظر تک تک اعضای این خانواده در امور مربوط به صنف و ارزش‌های مشترک حرفه‌ای آنهاست. البته دکتر علویان با عنایت به این وظیفه ذاتی نظام پزشکی و از آنجا که امکانات لازم برای ایجاد این فضای امن و سالم برای گفتگو در روز چهارشنبه 4 آبان ماه مهیا نبود؛ در روز قبل اعلام کرده بودند؛ در این شرایط به صلاح است گردهمایی برگزار نشود.
به‌هرحال این درخواست ایشان نیز به معنای تعطیلی فعالیت‌های خدماتی نظام پزشکی و نفی حق اعضای سازمان برای تردد در خانه خود و دریافت خدمات در روز چهارشنبه نبوده است. از این رو بسته بودن دربهای سازمان در روز 4 آبان اتفاقی است که باید به آن رسیدگی شود. زیرا شورای تامین استان تهران نیز پیشاپیش بر انجام فعالیت‌های خدماتی نظام پزشکی و تعطیل نکردن این مجموعه خدماتی صنف سلامت در روز چهارشنبه 4 آبان تاکید کرده بود (با توجه به مستندات این نکته بسیار مهم است).
اما متاسفانه آنچه در روز چهارشنبه رخ داد ماجرایی متفاوت بود. یعنی با وجود تاکید بر بازبودن نظام پزشکی در این روز از سوی شورای تامین استان تهران، شاهد بودیم که دربهای نظام پزشکی بسته بود. در پی این وضعیت همکارانی که به سازمان مراجعه کرده بودند و با دربهای بسته روبرو شده بودند، تجمعی پدید آوردند که نیروهای انتظامی با این جمع همکاران درگیر شد. شوربختانه، در این صحنه درگیری حوادثی بسیار تلخ اتفاق افتاد که برای همه اعضای سازمان تاثر برانگیز است.
بر این اساس در شرایط کنونی لازم است به این نکته توجه شود که برای اصلاح امور چه باید کرد؟ به‌نظر می‌رسد طی این گام‌های پیشنهادی بتواند در تلطیف فضا و دلجویی از آسیب‌دیدگان موثر واقع شود:
1. عنایت به این امر که جامعه پزشکی جامعه‌ای فرهیخته است که خدمات آن موردنیاز همگان است. تک تک افرادی که با بی‌توجهی خود به این جایگاه زمینه آزردگی همکاران نظام پزشکی را فراهم کردند ممکن است خود یا اعضای خانواده‌شان همین امروز نیز نیاز به خدمات پزشکی پیدا کنند. این پرسش مطرح است که افرادی که به هرشکل در ضرب و شتم پزشکان در روز چهارشنبه مداخله داشتند آیا امروز در مراجعه برای دریافت خدمات، می‌توانند از پزشکانی که مضروب کرده‌اند، تقاضای خدمت کنند؟ گرچه پزشکان در ارائه خدمات خود بر اساس وظیفه اخلاقی و حرفه‌ای خویش به همگان کمک می‌کنند و کاری به تفکر و نگاه سیاسی افراد نیازمند مراقبت و بیماران ندارند، اما این پرسش کماکان مطرح است که افرادی که پزشکان را مضروب کرده‌اند، خودشان روی این را خواهند داشت که درخواست خدمات از آنها نمایند؟
2. لزوم عذرخواهی و دلجویی از جامعه پزشکی برای آنچه در روز چهارشنبه در نظام پزشکی تهران رخ داد نیز مطلبی است که نباید از آن غفلت شود. برای این منظور مقام بالاتر در ساختار نظام پزشکی اگر عقلانیت در روابط سازمانی حاکم باشد باید با ملاطفت با کسانی که در این شرایط آسیب دیده‌اند گفتگو کرده تاکید نماید که حوادث روز چهارشنبه مورد تایید سازمان نبوده است و متعهد به جلوگیری از تکرار چنین حوادثی شود.
3. بررسی علل میدانی رخداد چهارشنبه شامل مسدودبودن درب‌های نظام پزشکی توسط کمیسیون اخلاق حرفه‌ای نیز ضروری است و البته اینکه متولیان این امر هم باید مسئولیت خود را بپذیرند و پاسخگو باشند. بدیهی است با توجه به اینکه محل نظام پزشکی خانه اعضای این سازمان است لازم است متولیان امر متعهد شوند دیگر چنین مسیری طی نشود و زمینه چنین محدودیتهایی را برای اعضا پدید نیاورند.
4. همچنین لازم است اگر هنوز افرادی از همکاران و اعضای سازمان در پی رخداد چهارشنبه 4 آبان ماه در بازداشت به‌سر می‌برند، باید سریعاً آزاد شوند. افرادی که بیش از 24 ساعت در بازداشت بوده‌اند باید از آنها دلجویی شود و طبق مقررات و قوانین باید از وکیل برخوردار شوند، زیرا نباید بر اساس روال قانونی حتی در صورت تفهیم اتهام افراد را به مدت طولانی در بازداشت نگه داشت. باید به این نکته توجه شود که افرادی که روز چهارشنبه به نظام پزشکی آمدند و اعتراضات و نظرات خود را بیان کردند، افراد فرهیخته‌ای هستند و جزو آشوبگران نیستند. طبق قوانین کشور باید برای کسانی که قصد دارند نظرات خود را بیان کنند شرایط لازم را ایجاد کنیم.
5. سازمان نظام پزشکی هم باید خیلی زود این اجازه اظهار نظر را به همکاران بدهد و نیز شرایطی را فراهم کند که اعضا بتوانند به خانه خود آمده در چارچوبی قانونی نظرات اعتقادی و انتقادی خود را مطرح کنند و ما نیز از آنها در برابر خطراتی که ممکن است آنها را تهدید کند محافظت کنیم