از ظرفیتهای فضای مجازی بخوبی استفاده کردیم
- شناسه خبر: 7387
- تاریخ و زمان ارسال: 24 اردیبهشت 1399 ساعت 10:39
- بازدید : 119
- نویسنده: mfathi
باید مطالعه کنیم و ببینیم که در این چند ماه برخی خدمات سلامت و تشخیصی انجام نشده و این وضعیت چه عوارض و مشکلاتی ایجاد کرده و آیا بیماران در این خصوص آسیب دیدند و راهکار مناسب در این خصوص چیست و برای موارد بعدی در این خصوص برنامه ریزی کرد و راهکار و برنامه داشت.
اولین جلسه ای که ما در خصوص بیماری کووید 19 برگزار کردیم در تاریخ سوم اسفند ماه بود. کمیته استانی تشکیل شد و رئیس نظام پزشکی را به عنوان عضو کمیته دعوت کردیم. در آن جلسه هنوز در سمنان موردی از بیماری دیده نشده بود و مورد شهر قم مطرح بود. من در آن جلسه مطرح کردم که باید فرض کنیم بحران شروع شده است.
در آن جلسه پزشک فوق تخصصی که رئیس بیمارستان تخصصی بود و کنار ایشان هم خانمی مسئول روابط عمومی نشسته بود. اشاره کردم به آنها که کار این خانم الآن از کار آقای دکتر با مدرک فوق تخصص مهمتر و بیشتر است. چون این بیماری درمان ندارد و باید روی مسائل اجتماعی و آموزش بیشتر کار کنیم نه روی مسائل درمانی. پیشنهاد دادم که افراد سالمند و گروههای تحت پوشش بهزیستی نیاز به برنامه ویژه دارند. در مورد کرونا هم پیشنهادهای متعددی دادیم که بعضی از آنها بعد از مدتی اجرایی شد و بعضی هم اصلاً اجرایی نشد. یک موضوع در مورد مطبهای منتخب بود که تخصصی باشد و مردم مراجعه بهتری داشته باشند و به سامانهها وصل باشد و بعدها دستورالعمل این کار هم آمد. متاسفانه برخی اعتقاد داشتند که نباید وضعیت را شفاف انتقال داد چون باعث هراس می شود. ما اعتقاد داشتیم مردم باید از بیماری بترسند و اگر واقعیت ابعاد بیماری را ندانند اصلا مسائل ایمنی و بهداشتی را رعایت نمیکنند.
این در حالی بود که برای مقابله یا چنین بحرانی هم نیاز به امید هست و هم نیاز به اطلاع رسانی. یکی از اتفاقاتی که افتاد این بود که یک بیمارستان جنرال را به عنوان مرکز معین درمان بیماران کرونا انتخاب کردند که به نظر من اشتباه بود و الآن دچار این مشکل شدهاند که بیماران در حوزههای دیگر حاضر نیستند به این بیمارستان بروند چرا که این احساس را دارند که بیمارستان آلوده است. به نظر من باید بیمارستان کوچکتری انتخاب میشد. نکته عجیب دیگر این است که ما فکر میکردیم درگیری در روستاها شاید زیاد باشد اما اینطور نشد. چون فکر میکردیم ممکن است اطلاع رسانی کم باشد و مردم روستاها بیشتر دچار شوند اما در واقعیت این اتفاق نیافتاد و وضعیت در روستاها خوب بود.
من فکر میکنم چون بیماری و همهگیری درمان ندارد موضوع اصلی در خصوص آن پیشگیری است. فضای مجازی خیلی به اطلاعرسانی کمک کرد و اگر فضای مجازی را نداشتیم ممکن بود با وضعیت بدتری مواجه شویم. به هر حال با توجه به شرایط فعلی صداوسیما چندان مخاطب زیادی ندارد. ما همیشه باید فضای مجازی را به عنوان پایگاه اطلاع رسانی رصد کنیم.
ما در سمنان به تقلید از مشهد پایگاه اطلاعرسانی خوبی ایجاد کردیم و درمان به صورت مجازی را آغاز کردیم. چند نامه هم به تهران و برای سازمان نظام پزشکی نوشتیم. یکی از کارها هم بحث تله مدیسین بود. پیشنهاد دیگر ما این بود که دکتر ظفرقندی اعلام کنند روسای نظام پزشکی مشاور استاندار استان خود باشند و ایشان از وزارت کشور و استانداران خواستند که این کار انجام شود. در خصوص وضعیت خدمت دهی مطبها در این ایام هم اشاره کنم که مطبها به قدری که نیاز بود و مردم نیاز داشتند باز بودند و فعالیت کردند. فکر می کنم که ایام تعطیلات عید یک شانس بود و فضای مجازی هم در قرنطینه مردم بسیار کمک کرد. بعضی مطبها محدودیت رفت و آمد ایجاد کردند اما بیمارانی داشتیم که مبتلا به کرونا نبودند و خدمات پزشکی دیگری نیاز داشتند.
وقتی این اتفاقات گذشت و در شرایط طبیعی قرار گرفتیم باید مطالعه کنیم و ببینیم که در این چند ماه برخی خدمات سلامت و تشخیص مثلا آندوسکوپی انجام نشده و این وضعیت چه عوارض و مشکلاتی ایجاد کرده و آیا بیماران در این خصوص آسیب دیدند و راهکار مناسب در این خصوص چیست و برای موارد بعدی در این خصوص برنامه ریزی کرد و راهکار و برنامه داشت.
در آن جلسه پزشک فوق تخصصی که رئیس بیمارستان تخصصی بود و کنار ایشان هم خانمی مسئول روابط عمومی نشسته بود. اشاره کردم به آنها که کار این خانم الآن از کار آقای دکتر با مدرک فوق تخصص مهمتر و بیشتر است. چون این بیماری درمان ندارد و باید روی مسائل اجتماعی و آموزش بیشتر کار کنیم نه روی مسائل درمانی. پیشنهاد دادم که افراد سالمند و گروههای تحت پوشش بهزیستی نیاز به برنامه ویژه دارند. در مورد کرونا هم پیشنهادهای متعددی دادیم که بعضی از آنها بعد از مدتی اجرایی شد و بعضی هم اصلاً اجرایی نشد. یک موضوع در مورد مطبهای منتخب بود که تخصصی باشد و مردم مراجعه بهتری داشته باشند و به سامانهها وصل باشد و بعدها دستورالعمل این کار هم آمد. متاسفانه برخی اعتقاد داشتند که نباید وضعیت را شفاف انتقال داد چون باعث هراس می شود. ما اعتقاد داشتیم مردم باید از بیماری بترسند و اگر واقعیت ابعاد بیماری را ندانند اصلا مسائل ایمنی و بهداشتی را رعایت نمیکنند.
این در حالی بود که برای مقابله یا چنین بحرانی هم نیاز به امید هست و هم نیاز به اطلاع رسانی. یکی از اتفاقاتی که افتاد این بود که یک بیمارستان جنرال را به عنوان مرکز معین درمان بیماران کرونا انتخاب کردند که به نظر من اشتباه بود و الآن دچار این مشکل شدهاند که بیماران در حوزههای دیگر حاضر نیستند به این بیمارستان بروند چرا که این احساس را دارند که بیمارستان آلوده است. به نظر من باید بیمارستان کوچکتری انتخاب میشد. نکته عجیب دیگر این است که ما فکر میکردیم درگیری در روستاها شاید زیاد باشد اما اینطور نشد. چون فکر میکردیم ممکن است اطلاع رسانی کم باشد و مردم روستاها بیشتر دچار شوند اما در واقعیت این اتفاق نیافتاد و وضعیت در روستاها خوب بود.
من فکر میکنم چون بیماری و همهگیری درمان ندارد موضوع اصلی در خصوص آن پیشگیری است. فضای مجازی خیلی به اطلاعرسانی کمک کرد و اگر فضای مجازی را نداشتیم ممکن بود با وضعیت بدتری مواجه شویم. به هر حال با توجه به شرایط فعلی صداوسیما چندان مخاطب زیادی ندارد. ما همیشه باید فضای مجازی را به عنوان پایگاه اطلاع رسانی رصد کنیم.
ما در سمنان به تقلید از مشهد پایگاه اطلاعرسانی خوبی ایجاد کردیم و درمان به صورت مجازی را آغاز کردیم. چند نامه هم به تهران و برای سازمان نظام پزشکی نوشتیم. یکی از کارها هم بحث تله مدیسین بود. پیشنهاد دیگر ما این بود که دکتر ظفرقندی اعلام کنند روسای نظام پزشکی مشاور استاندار استان خود باشند و ایشان از وزارت کشور و استانداران خواستند که این کار انجام شود. در خصوص وضعیت خدمت دهی مطبها در این ایام هم اشاره کنم که مطبها به قدری که نیاز بود و مردم نیاز داشتند باز بودند و فعالیت کردند. فکر می کنم که ایام تعطیلات عید یک شانس بود و فضای مجازی هم در قرنطینه مردم بسیار کمک کرد. بعضی مطبها محدودیت رفت و آمد ایجاد کردند اما بیمارانی داشتیم که مبتلا به کرونا نبودند و خدمات پزشکی دیگری نیاز داشتند.
وقتی این اتفاقات گذشت و در شرایط طبیعی قرار گرفتیم باید مطالعه کنیم و ببینیم که در این چند ماه برخی خدمات سلامت و تشخیص مثلا آندوسکوپی انجام نشده و این وضعیت چه عوارض و مشکلاتی ایجاد کرده و آیا بیماران در این خصوص آسیب دیدند و راهکار مناسب در این خصوص چیست و برای موارد بعدی در این خصوص برنامه ریزی کرد و راهکار و برنامه داشت.